అస్త్రాలు

         Srirangam sreenivasarao
అస్త్రాలు
               __ మహాకవి శ్రీశ్రీ

కుదిరితే పరిగెత్తు.. 
లేకపోతే నడువు...
అదీ చేతకాకపోతే...
పాకుతూ పో.... 
అంతేకానీ ఒకే చోట అలా
కదలకుండా ఉండిపోకు...

ఉద్యోగం రాలేదని,
వ్యాపారం దెబ్బతినిందని,
స్నేహితుడొకడు మోసం
చేశాడని
ప్రేమించినవాళ్ళు వదిలి
వెళ్ళి పోయారని...
అలాగే ఉండిపోతే ఎలా?

దేహానికి తప్ప
దాహానికి పనికిరాని
ఆ సముద్రపు కెరటాలే
ఎగిసి ఎగిసి పడుతుంటే...   
తలుచుకుంటే...
నీ తలరాత ఇంతే అన్నవాళ్ళు
కూడా...
నీ ముందు తలదించుకునేలా
చేయగల సత్తా నీది
అలాంటిది ఇప్పుడొచ్చిన
ఆ కాస్త కష్టానికే తలొంచేస్తే
ఎలా?

సృష్టిలో చలనం ఉంది
ఏదీ ఆగిపోకూడదు...
పారే నది..
వీచే గాలి...
ఊగే చెట్టు...
ఉదయించే సూర్యుడు....
అనుకున్నది సాధించాలని
నీలో కసికసిగా ప్రవహిస్తుందే
ఆ నెత్తురుతో సహా....,,
ఏదీ ఏది ఆగిపోడానికి
వీల్లేదు..,

లే...
బయలుదేరు...

నిన్ను కదలనివ్వకుండా చేసిన
ఆ మానసిక బాధల
సంకెళ్ళను తెంచేసుకో... ,
పడ్డ చోటు నుండే పరుగు
మొదలుపెట్టు...

నువ్వు పడుకునే పరుపు...
నిన్ను చీదరించుకోకముందే
బద్దకాన్ని వదిలేయ్... 

నీ అద్దం....
నిన్ను ప్రశ్నించకముందే
సమాధానం వెతుక్కో... 
నీ నీడ నిన్ను
వదిలేయకముందే వెలుగులోకి
వచ్చేయ్..

మళ్ళీ చెప్తున్నా...
కన్నీళ్ళు కారిస్తే కాదు...
చెమట చుక్కని చిందిస్తేనే
చరిత్రను రాయగలవని
తెలుసుకో..

చదివితే ఇవి పదాలుమాత్రమే
ఆచరిస్తే...
అస్త్రాలు.


జయభేరి


నేను సైతం
ప్రపంచాగ్నికి
సమిధ నొక్కటి ఆహుతిచ్చాను!

నేను సైతం
విశ్వవ్రుష్టికి
అశ్రు వొక్కటి ధారపోశాను!

నేను సైతం
భువన ఘోషకు
వెర్రిగొంతుక విచ్చి మ్రోశాను!

ఎండాకాలం మండినప్పుడు
గబ్బిలవలె
క్రాగిపోలేదా!

వానాకాలం ముసిరిరాగా
నిలివు నిలువున
నీరు కాలేదా?
శీతాకాలం కోతపెట్టగ
కొరడు కట్టీ,
ఆకలేసీ కేకలేశానే!

నే నొక్కణ్ణే
నిల్చిపోతే-
చండ్ర గాడ్పులు, వానమబ్బులు, మంచుసోనలు
భూమి మీదా
భగ్నమౌతాయి!

నింగినుండీ తొంగిచూసే
రంగు రంగుల చుక్కలన్నీ
రాలి, నెత్తురు క్రక్కుకుంటూ
పేలిపోతాయి!

పగళ్ళన్నీ పగిలిపోయీ,
నిశీధాలూ విశీర్ణిల్లీ,
మహాప్రళయం జగం నిండా
ప్రగల్భిస్తుంది!

నే నొకణ్ణీ ధాత్రినిండా
నిండిపోయీ-
నా కుహూరుత శీకరాలే
లోకమంతా జల్లులాడే
ఆ ముహూర్తా లాగమిస్తాయి!

నేను సైతం
ప్రపంచాబ్జపు
తెల్లరేకై పల్లవిస్తాను!

నేను సైతం
విశ్వవీణకు
తంత్రినై మూర్చనలు పోతాను!

నేను సైతం
భువన భవనపు
బావుటానై పైకి లేస్తాను!

--- శ్రీ శ్రీ (శ్రీరంగం శ్రీనివాసరావు)

వాసంతసమీరం నీవై
హేమంత తుషారం నేనై
నీ ఎగిరిన జీవవిహంగం
నాపగిలిన మరణమృదంగం
చిగురించిన తోటలలోను 
చితిలించిన చోటులలోను
వలయము లై చలించినపుడు
విలయములై జ్వలించినపుడు
కాలానికి కళ్ళెం వేస్తాం
ప్రేమానికి గొళ్ళేం తీస్తాం

__శ్రీశ్రీ



కామెంట్‌లు

ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

తెలుగు కథానిక - వికాసం

కార్తెలు ( kārte)

స్వేచ్ఛా శృంగార కథల సమాహారం శుకసప్తతి కథలు